In de spotlight: Sabrina Dinmohamed

Onze collega Sabrina Dinmohamed heeft op 7 mei haar proefschrift ‘Dominican flavours in a new context: homemaking and food practices of Dominican immigrants’ met succes verdedigd aan de Universiteit van Amsterdam. In het onderzoek stond de vraag hoe immigranten een thuis creëren in de ontvangstsamenleving centraal.

Wie is Sabrina?
Sabrina heeft Sociaal-culturele wetenschappen gestudeerd aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Na haar afstuderen verhuisde zij naar Curaçao waar zij onder andere als onderzoeker werkte bij het Centraal Bureau voor de Statistiek. In de afgelopen vijftien jaar heeft ze migratie- en integratievraagstukken bestudeerd, in het Caribisch gebied en in Nederland. In 2016 startte zij met haar promotieonderzoek.

Haar promotieonderzoek
In de wetenschappelijke literatuur is er vooral aandacht besteed aan de verschillende domeinen waarin migranten integreren (zoals arbeidsmarkt, onderwijs, inkomen, sociale contacten). Hoewel deze perspectieven zeer waardevol zijn, gaan zij voorbij aan ervaringen op micro-niveau en emoties van de immigrant. Er is een gebrek aan inzichten over de wijzen waarop zij zich hechten aan het land van herkomst en/of de ontvangende samenleving. Sabrina’s studie gaat over de praktijken die migranten meenemen uit hun land van herkomst en de rol die deze spelen bij het creëren van een thuis in het land waarin zij zich vestigen. Het proces van het creëren van een thuis wordt in het onderzoek geduid met homemaking.

De focus van het onderzoek ligt op een specifieke culturele praktijk, namelijk voedselpraktijken, hoe deze zich verhouden tot het thuisgevoel en of ze gerekend kunnen worden tot zogenaamde homemaking praktijken. De onderzoeksgroep bestond uit migranten uit de Dominicaanse Republiek. Om de verhalen, ervaringen en leefwereld van Dominicaanse migranten in beeld te krijgen is gekozen voor een etnografische benadering. Sabrina heeft met 45 Dominicaanse migranten diepte-interviews gehouden en op verschillende gelegenheden observaties gedaan.

Belangrijkste bevindingen
Het onderzoek toont hoe culturele praktijken uit het land van herkomst en het creëren van een thuis met elkaar samenhangen. Ten eerste is er differentiatie ten aanzien van de praktijken waarmee thuis wordt gecreëerd. Een culturele praktijk uit het land van herkomst kan belangrijk zijn bij het oproepen van gevoelens van thuis, maar niet voor iedereen. In dit geval: deelname aan voedselpraktijken uit de Dominicaanse Republiek roepen thuisgevoelens op bij sommige Dominicanen, maar bij anderen zijn het juist nieuwe praktijken, praktijken die in de ontvangende samenleving worden aangetroffen die thuisgevoelens opwekken.

Ten tweede speelt een co-etnische gemeenschap een belangrijke rol bij het creëren van een thuis. Niet alleen brengt deelname aan culturele praktijken Dominicanen bij elkaar, de deelname versterkt tegelijkertijd ook de band en roept gevoelens van vertrouwdheid, menselijke warmte en verbondenheid met het land van herkomst op. Echter, deze initiatieven wekken niet voor iedere Dominicaan een thuisgevoel op, waaruit wederom de differentiatie binnen de gemeenschap blijkt.

Ten derde wordt de rol van de ontvangende samenleving duidelijk. Deze biedt uitdagingen en beperkingen bij het kunnen hercreeren van culturele praktijken, maar ook kansen zoals de ontmoeting met nieuwe culturele praktijken waarmee een thuis kan worden gecreëerd. Belangrijk om te noemen is dat, net zoals de Dominicaanse gemeenschap zelf, ‘de’ ontvangende samenleving ook heterogeen is.

Bijdrage
Hoewel de relevantie van dit onderzoek vooral betrekking heeft op het theoretische debat over het thuis van immigranten, hoopt Sabrina ook te hebben bijgedragen aan het wetenschappelijke en publieke debat over integratie. Het is inderdaad belangrijk om immigranten aan te sporen om een baan te vinden, de gewoonten van de ontvangende samenleving te kennen en de taal te leren. Echter, de betrokkenheid van immigranten bij praktijken uit het land van herkomst is niet noodzakelijk iets negatiefs of een teken van afscheiding van de ontvangende samenleving. Deze betrokkenheid kan juist dienen als een brug naar het leven in de nieuwe samenleving, om te wortelen en je thuis te voelen. Dat gezegd hebbende, immigranten uit hetzelfde land kunnen heel verschillend gehecht zijn aan praktijken uit het land van herkomst en/of ontvangende samenleving. Ten slotte heeft het wortelen in en gehecht zijn aan de ontvangende samenleving niet alleen afhankelijk van de inspanningen van immigranten, maar ook van de kansen die de ontvangende samenleving biedt. De verhalen over thuis lieten zien dat om zich te hechten aan de ontvangende samenleving, immigranten het gevoel willen hebben erbij te horen en dat vormen van uitsluiting een thuisgevoel in de weg staan.

Ook hoopt Sabrina te hebben bijgedragen aan kennis over een ‘onzichtbare’, maar groeiende, immigrantengemeenschap in Nederland en de Caribische delen van het Koninkrijk.

Vervolg
Sabrina blijft zich voor Regioplan inzetten voor onderzoek naar immigranten. Momenteel is zij onder andere betrokken bij een onderzoek naar de opvang en begeleiding van LHBTI en bekeerling asielzoekers. Daarnaast blijft zij zich inzetten voor meer kennis over Caribische migratie en migranten.

Meer weten?
Lees het proefschrift of neem contact op met Sabrina.