Een belangrijke les die we uit het verleden kunnen leren, is dat we groepen mensen met arbeidspotentieel niet zomaar moeten afserveren. Met de ongebreidelde toeloop in de WAO nog vers in het achterhoofd, heeft het kabinet dan ook eindelijk wijzigingen voorgesteld voor de Wajong. De nieuwe Wajong moet in 2010 van kracht worden.
Regioplan vreest dat met deze verschuiving van focus in beleid en uitvoering, de aandacht voor de Wajong’ers die onder de oude regeling blijven vallen zal verzwakken. Op basis van uitgebreid onderzoek onder werkgevers en Wajong’ers beargumenteert Regioplan waarom het van groot belang is dat ook deze groep Wajong’ers aan de slag komt en blijft en hoe dat kan worden bereikt.

In het kader van de personeelsplanning wil AHOLD inzicht krijgen in de relevante regionale arbeidsmarktontwikkelingen. Door de recente economische ontwikkelingen zijn eerdere prognoses niet meer actueel en zijn nieuwe inzichten nodig om in te spelen op verwachte veranderingen. Dit rapport is niet openbaar.

In de wet op de ondernemingsraden staat dat vestigingen met meer dan vijftig werknemers een ondernemingsraad moeten hebben. Minimaal om de drie jaar laat het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid de naleving meten. Eind 2008 bedraagt het aantal vestigingen met meer dan vijftig werknemers dat een OR heeft ingesteld zeventig procent.

Om recruitmentteams gericht op pad te kunnen sturen, heeft een grote winkelorganisatie Regioplan gevraagd om in kaart te brengen wat er bekend is over jongeren in de vier grote steden:. Onder andere: waar gaan ze naar school, waar wonen ze en wat doen ze in hun vrije tijd? Dit rapport is niet openbaar.

Voor groepen zoals (deels) arbeidsongeschikten en/of langdurig werklozen, zal het in tijden van financiële en economische crisis extra lastig zijn om aan het werk te komen. Ondersteuning in de vorm van gericht ingezette re-integratie-instrumenten zoals scholing en presentatie- en sollicitatietraining, kan voor deze relatief moeilijk plaatsbare groepen uitkomst bieden. In dit artikel worden aan de hand van casestudies verscheidene vormen van re-integratie-instrumenten besproken, waarvan uit onderzoek is gebleken dat ze in bepaalde situaties tot ‘succes’ kunnen leiden. Er worden verscheidene indicatoren besproken waarmee het succes van re-integratie inzichtelijk kan worden gemaakt.

In dit artikel bespreken de auteurs de aanpak en resultaten van een onderzoek naar regelovertreding. Bij dit type onderzoek zijn respondenten vaak geneigd sociaal wenselijke antwoorden te geven. Daarnaast zijn regelovertreders eerder geneigd om medewerking aan enquêteonderzoek te weigeren. Deze effecten worden besproken aan de hand van een onderzoek naar overtreding van de Wet arbeid vreemdelingen door Nederlandse werkgevers. Omdat de anonimiteit van de antwoorden van de respondenten in dit geval zwaar weegt, is gebruik gemaakt van de randomized response methode. In dit artikel staat de validiteit van de resultaten met de randomized response methode centraal. Op basis van de gekozen aanpak zijn controlemechanismen af te leiden en deze zijn omgezet in correctiefactoren. De resultaten zijn ook breder toepasbaar.

Dit artikel is genomineerd voor NSV/VBO-prijs voor beleidsonderzoek 2009.

Op 16 juli 2009 beargumenteert Roeland van Geuns in de Volkskrant dat de crisis leidt tot een toenemende aandacht voor nieuwe werklozen, de werkpleinen, de mobiliteitscentra en de deeltijd-WW. Ten onrechte is daarbij (nog) geen aandacht voor de gevolgen van de crisis voor de bijstandspopulatie en de gemeentelijke uitvoering van de bijstand.

Door een toename van de werkloosheid zal ook het aantal bijstandsgerechtigden scherp oplopen. Immers, een deel van de WW’ers stroomt door naar de bijstand. Deze trend wordt versterkt door het feit dat de duur van de WW recentelijk is ingekort. Daarnaast zijn er de afgelopen jaren steeds meer mensen actief geworden als zelfstandige zonder personeel. Deze groep is niet verzekerd tegen werkloosheid en moet dus bij het wegvallen van alle inkomsten direct een beroep doen op de bijstand.

Hierdoor zal de bijstandspopulatie de komende twee à drie jaar met minimaal honderdduizend personen toenemen. Tegelijkertijd neemt het budget dat gemeenten krijgen voor de begeleiding van deze groep mensen af. Juist bijstandsgerechtigden hebben goede ondersteuning echter hard nodig. Voor de betrokkenen, hun inzetbaarheid op de arbeidsmarkt op langere termijn én voor de leefbaarheid in en van gemeenten is het cruciaal dat er niet weer een
bestand ontstaat van honderdduizenden mensen die langdurig in de bijstand zitten en die geen enkele band meer hebben met de arbeidsmarkt.

Daarom is het belangrijk dat er niet alleen geld en aandacht naar het UWV gaat. Ook gemeenten moeten de financiële ruimte houden hun burgers actief te houden en voor te bereiden op het moment waarop de arbeidsmarkt weer aantrekt. Nu bezuinigen leidt slechts tot het betalen van een veel hogere prijs over een paar jaar. Juist de zwakste groepen op de arbeidsmarkt hebben ondersteuning nodig om straks weer te kunnen werken.

Meer 35minners dan voorheen slagen erin om na afwijzing van hun WIA-claim aan het werk te blijven. Dit is een van de conclusies van het onderzoek dat Regioplan eind 2008 in opdracht van de Stichting van de Arbeid heeft uitgevoerd. Blijkbaar slagen werkgevers en werknemers er steeds beter in een oplossing binnen of buiten de organisatie te vinden als na twee jaar ziekte de werknemer niet in aanmerking komt voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Maar loont het eigenlijk wel om je in te spannen voor een groep van niet meer dan 15.000 werknemers?

In opdracht van UWV heeft Regioplan de uitrol van de pilot Brief op bestelling (BOB) geëvalueerd. In deze pilot hebben adviseurs van CWI (en UWV) bonnen uitgedeeld aan, voornamelijk, WW-cliënten. De cliënt kon met deze bon een op maat gemaakte sollicitatiebrief en CV bestellen bij het bedrijf BOB. In totaal hebben 3604 werkzoekenden een bon ontvangen. 1726 werkzoekenden hebben van dit aanbod gebruikgemaakt.

Voor de mensen die al wat langer in de WW zitten blijkt het instrument BOB effectief te zijn. Voor de recente WW’ers is geen effect gevonden van het instrument.

Bij de behandeling van het verdeelmodel voor het werkdeel van de WWB in de Tweede Kamer kwam de vraag naar voren of dit verdeelmodel wel voldoende rekening houdt met probleemcumulatie. Ofwel, compenseert het verdeelmodel wel in voldoende mate voor een verschil in samenstelling van de gemeentelijke bijstandspopulatie? Deze vraag is door SEO in samenwerking met Regioplan onderzocht.

In dit onderzoek is gekeken naar mensen zonder startkwalificatie, mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt, mensen met een taalachterstand, verslaafden, dak- en thuislozen, arbeidsgehandicapten en nuggers.

Uit het onderzoek bleek dat het moeilijk is om de behoefte van een gemeente aan reintegratiemiddelen precies te bepalen. Idealiter wordt per bijstandsgerechtigde bepaald hoeveel het kost om deze persoon te begeleiden naar een baan. Dit is momenteel niet mogelijk. Er is slechts een beperkt inzicht in prijzen van reïntegratie, evenals in het (netto)-effect van reïntegratie en andere middelen die kunnen worden ingezet om bijstandsgerechtigden naar de arbeidsmarkt te begeleiden. Zolang inzicht hierin ontbreekt, blijft het bijzonder moeilijk om de behoefte van een gemeente aan W-deel middelen te bepalen en een verdeelmodel te ontwikkelen dat daarbij aansluit. Het advies is dan ook om te investeren in verzameling van dergelijke gegevens, zodat op termijn een verdeelmodel kan worden ontwikkeld dat nog beter recht doet aan verschillen tussen gemeenten.